دانلود مقاله : مطالعات تحلیلی و آزمایشگاهی استفاده از برشگیر فولادی جاری شونده جهت بهبود رفتار لرزه ای پلها

در پلهای تیرو دال با تکیه گاههای نِئوپرن، بلوکها یا کلیدهای برشی معمولا به منظور نگهداری تابلیه بر روی پایه و کوله در برابر بارهای جانبی زلزله طراحی می شوند. این عناصر نسبتا صلب می باشند و در هنگام زلزله نیروی اینرسی تابلیه را تقریبا بطور کامل به پایه و کوله منتقل می کنند. جرم تابلیه پلها نسبتا زیاد می باشد و لذا نیروی اینرسی ناشی از آن می‌تواند به عناصر زیر سازه (پایه، کوله و فونداسیون) آسیب جدی برساند. در طرح پیشنهادی برشگیرهای فولادی جاری شونده با قابلیت شکل پذیری و جذب انرژی زیاد جایگزین بلوکهای برشی متداول در پلها می گردند. در هنگام زلزله نیروی اینرسی تابلیه در داخل این برشگیرها مستهلک می‌شود و در نتیجه بارهای لرزه ای وارد برعناصر زیرسازه پل بشدت کاهش می یابد. شکل پذیری و قابلیت جذب انرژی بسیار بالای برشگیر پیشنهادی با انجام مطالعات آزمایشگاهی و کاهش شدید تقاضای لرزه ای در عناصر زیرسازه پل با انجام مطالعات تحلیلی مورد تائید قرار گرفت. از این برشگیر می توان در ساخت پلهای جدید و یا مقاوم سازی پلهای موجود استفاده نمود. هزینه کم، نصب آسان، و قابلیت انجام عملیات مقاوم سازی بدون نیاز به محدود نمودن ترافیک از مزایای دیگر این برشگیر می باشند.

پلهای تیرو دال با تکیه گاههای نِئوپرن یکی از متداولترین پلهای کشور می باشند در این نوع پلها نیروی اینرسی تابلیه در هنگام زلزله عمدتا از طریق بلوکهای برشی به عناصر زیر سازه (پایه، کوله وفونداسیون) انتقال می یابد و انرژی زلزله با رفتار غیرخطی این عناصر مستهلک می گردد.

رفتار غیرخطی عناصر زیرسازه منجر به آسیب و یا شکست آنها در هنگام زلزله می گردد. البته آئین نامه های معتبر طراحی پل رفتار غیر خطی و آسیب قابل ترمیم را برای ستونهای پایه مجاز می شمارند ولی بدلیل مشکلات اجرایی در ترمیم آسیبهای ناشی از زلزله در سایر عناصر زیر سازه از جمله تیر سرستون، اتصال تیر و ستون، فونداسیون و کوله تاکید دارند که تقاضای لرزه ای به این عناصر آسیب جدی نرساند.

این ضابطه در بسیاری از پلهایی که در کشور ساخته شده اند رعایت نشده است وعناصر فوق در این پلها بلحاظ لرزه ای آسیب پذیر می باشند. یکی از راههای مقاوم سازی این پلها کاهش نیروی ناشی از زلزله با استفاده از تجهیزات مستهلک کننده انرژی می باشد. از روشهای متداول استفاده از این تجهیزات، حذف بلوکهای برشی و نصب میراگرهای ویسکوز بین تابلیه و پایه ویا جایگزین نمودن تکیه گاههای نِئوپرن با جداسازهای لرزه ای می باشد. با توجه به وزن سنگین تابلیه پل، هزینه این تجهیزات و نصب آنها بویژه هزینه جایگزین نمودن تکیه گاههای نِئوپرن با جداسازهای لرزه ای بسیار زیاد می باشد. در ادامه طرح جدیدی برای مقاوم سازی این نوع پلها بهمراه نتایج مطالعات آزماشگاهی و تحلیلی ارائه می گردد.