امروزه مدل‌های ریاضی برای شبیه‌سازی انتشار بدافزار به طور گسترده مورد مطالعه قرار می‌گیرند. انتشار بدافزار ارتباط خاصی با شبکه‌های حسگر بی‌سیم (WSN) دارد، زیرا این شبکه‌ها شامل صدها یا حتی هزاران دستگاه (حسگرهای) مستقل هستند که قادر به نظارت و ارتباط با یکدیگر می‌باشند. حمله‌های بدافزاری بر روی شبکه‌های حسگر بی‌سیم به یک چالش مهم تبدیل شده است، زیرا حسگرها به طور کلی قابلیت‌های دفاعی ضعیفی دارند، از این رو انتشار بدافزار در شبکه‌های حسگر بی‌سیم برای جامعه‌ی امنیتی اهمیت دارد. در این مقاله، برخی از مهمترین و جدیدترین مدل‌های ریاضی برای شرح انتشار بدافزار در چنین شبکه‌هایی ارائه شده است.

مقدمه

توسعه‌ی شبکه‌های حسگر بی‌سیم در حوزه‌ی نظامی در حدود سال ۱۹۸۰ آغاز شد [۳]. یک شبکه‌ی حسگر بی‌سیم (WSN) مجموعه‌ای از میکروحسگرهای شبکه شده با تعداد زیادی از گره‌ها است که در موقعیت‌های مکانی از پیش تعیین نشده‌ای توزیع شده‌اند و هیچ طراحی خاصی ندارند، و در نزدیکی یا در داخل پدیده‌ای قرار دارند که باید اندازه‌گیری شود.

هر گره در واقع دستگاهی به نام یک حسگر است، که به صورت خود-سازمانده می‌باشد و قصد نظارت و کنترل یک پدیده‌ی فیزیکی را در حوزه‌ی پزشکی، دفاع، امنیت، یا محیط دارد؛ به عنوان مثال متغیرهایی از قبیل دما، رطوبت، صوت، ارتعاش، فشار، آلاینده‌ها، و غیره را اندازه‌گیری می‌کند. آنها می‌توانند داده‌های جمع‌آوری شده را پردازش و ذخیره نموده و آن را به دستگاه‌های دیگر ارسال نمایند [۱]. دستگاه‌های میکروحسگر ممکن است در هوا، زیر آب، بر روی زمین، در درون خودروها، داخل ساختمان‌ها، و یا بر روی بدن افراد قرار بگیرند، و ویژگی‌های منحصربه‌فردی از تلاش مشارکتی بین گره‌های حسگر وجود دارد [۹ و ۳۴].