دسته‌بندی نشده
پروپوزال بررسی تاثیر مراکز علمی پژوهشی و علوم انسانی بر نهاد‌ها و گروه های سیاسی
مشخصات پروپوزال |
|||
|---|---|---|---|
| عنوان فارسی پروپوزال | بررسی تاثیر مراکز علمی پژوهشی و علوم انسانی بر نهادهای سیاسی | ||
| عنوان انگلیسی پروپوزال |
Investigating the impact of scientific research centers and humanities on political institutions and groups |
||
| تعداد صفحات | ۲۵ | ||
| سال نگارش | ۲۰۲۰ | ||
| رشته | علوم انسانی و سیاسی | ||
| قالب فایل | Word | ||
| دانلود پروپوزال | کلیک جهت دانلود پروپوزال | ||
فهرست مطالب پروپوزال بررسی تاثیر مراکز علمی پژوهشی و علوم انسانی بر نهادهای سیاسی
- بیان مسأله اساسی تحقیق به طور کلی
- مرور ادبیات و سوابق مربوطه
- اهمیت موضوع تحقیق و ضرورت انجام آن
- اهداف مشخص تحقیق
- سؤالات تحقیق
- فرضیه های تحقیق
- محدودیت های تحقیق
- تعریف واژه‌ها و اصطلاحات فنی
- روش شناسی تحقیق
- منابع تحقیق
کلیک جهت دانلود پروپوزال
بیان مساله
هر نوع سیاستگذاری نیازمند توسل به علوم انسانی است تا بتواند مبانی نظری، رویکردها و مفاهیمی را که جهت و هدف اصلی را مشخص می‌کند، ترسیم نماید. تحقیقات علوم سیاسی نشان داده است که مراکز آموزشی و آموزش افراد مستقیما بر سیاست تأثیر می‌گذارد.
مراکز علمی‌به دلیل گردهم آوری پایگاه‌های مختلف اجتماعی و اقتصادی از یک سو زمینه آشنایی با مسائل سیاسی و اجتماعی و بحث و تبادل نظر را فراهم میآورد و از سوی دیگر سبب میشود افراد جذب گروه‌های سیاسی شوند که عقاید و عملکرد آنها را نمونه می‌پندارند.
در اکثر تحلیل‌های تجربی ، مراکز علمی و پژوهشی بیشترین تاثیر را بر دیدگاه سیاسی افراد و گروه‌های سیاسی دارد ، حتی اگر سایر عوامل مانند عوامل اقتصادی و اجتماعی نیز وجود داشته باشد. اگرچه به معنای واقعی کلمه هزاران مورد تجربی وجود دارد که نشان دهنده یک رابطه مثبت بین مراکز آموزشی و رفتار سیاسی وجود دارد، توضیحی قطعی در مورد مکانیسم صریح و اثرگذار آموزش علوم انسانی بر سیاست وجود ندارد.
تاثیر مراکز علمی پژوهشی
مراکز پژوهشی و به خصوص دانشگاهها، به عنوان نهادهای راهبردی در آموزش منابع انسانی، هدایتگری مجموعه معینی از هنجارها یا ارزشهای غیررسمی را در جهت تحقق اهداف سیاسی کشور بر عهده دارند. مراکز علمی و پژوهشی به عنوان شبکه ای از تعاملات مثبت با نسل درحال آموزش و نیازمند هنجارهای گروهی و اعتماد اجتماعی، نقش برجستهای در ایجاد امنیت ملی در جامعه میتواند داشته باشد.
از این رو نقش مراکز علمی برای ارتقای امنیت ملی ، از جایگاهی مهم و حساس در بین سایر طبقات جامعه برخوردار است. در بسیاری از کشورها، یک بخش میتواند به عنوان‌هادی و جهت دهنده سایر بخشها عمل نماید. میزان بلوغ و نیز اهمیتی که یک بخش و بنگاههای آن نزد سیاستگذاران دارد، عاملی تعیین کننده در استیلای آن بخش بر شئونات نوآوری سایر بخشها محسوب میشود. در موارد بسیاری از بخش امنیتی به عنوان یکی از بخشهای تأثیرگذار در سیاستها و جهتگیریها نظام نوآوری ملی، یاد میشود.
بخشی از نقش راهبری ظرفیتهای نوآوری ملی توسط بخش سیاسی، ناشی از تحقیقات انجام شده در دانشگاهها و موسسات تحقیقاتی است. این امر فرصتی در اختیار دانشگاهها قرار میدهد که ضمن جذب بخشی از اعتبارات تحقیقات سیاسی و امنیتی، نسبت به انجام تحقیقات هدفمند اقدام نمایند و رابطه سه گانه میان نهادهای سیاسی، صنعت و موسسات تحقیق و دانشگاه به نحو موثری مدیریت گردد.
در واقع تربیت و آموزش اصلی‌ترین جزء توسعه و اعتبار ، بازوی توانای و از پیچیده‌ترین وظایف در مدیریت نیروی انسانی و مسئله امنیت و سیاست محسوب میگردد . در این تحقیق به بررسی تاثیر مراکز علمی پژوهشی علوم انسانی بر نهادهای سیاسی امنیتی در ایران می پردازیم.
کلیک جهت مشاهده تمامی پروپوزالها
برخی از مراجع
۱۰٫ Pane, F., Kuntjoro, I. A., Ruhanawati, S., Djafar, T. N., & Nugroho, K. P. (2018). The Role of Policy Research Institutes in Policymaking in Indonesia. In Knowledge, Politics and Policymaking in Indonesia (pp. 31-46). Springer, Singapore.
۱۱٫ Corduwener, P. (2020). Democracy and the Entanglement of Political Parties and the State: Party–State Relations in 20th-Century France, Italy, and Germany. Comparative Political Studies, 53(1), 40-70.
۱۲٫ Otjes, S., & Rasmussen, A. (2017). The collaboration between interest groups and political parties in multi-party democracies: Party system dynamics and the effect of power and ideology. Party Politics, 23(2), 96-109.
۱۳٫ Rhodes, R. A. W. (2019). Interpretive political science
۱۴٫ Kahne, J., & Bowyer, B. (2019). Can media literacy education increase digital engagement in politics?. Learning, Media and Technology, 44(2), 211-224.
بررسی تاثیر مراکز علمی پژوهشی و علوم انسانی بر نهادهای سیاسی
